ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΩΣ;

 

ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΩΣ;

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο,ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου, αποκαλύπτεται όταν κατέχει δύναμη και εξουσία. Αυτές φουντώνουν κάθε πάθος και φανερώνουν κάθε κρυμμένο ελάττωμα». Πόσο οικείο και γνώριμο ακούγεται στα αυτιά μας τον τελευταίο καιρό; Έχει  έρθει η ώρα των αποκαλύψεων. Ένας ολόκληρος χρόνος εγκλεισμού, μια κατάσταση δύσκολη ,ένα περίεργο καθεστώς με μάσκες,γάντια,αντισυπτικά,τηλεοπτικά σπότ με κοινωνικά μηνύματα και  πρωταγωνιστές χαρούμενα πρόσωπα να μας μπαρουφιάζουν με το «μένουμε σπίτι»Και όλοι στην αρχή ή σχεδόν όλοι ,δείχναμε ευτυχισμένοι γιατί το είδαμε σαν έκτακτες διακοπές με μοναδικό προορισμό το εσωτερικό του σπιτιού μας.Ξανααγαπήσαμε ότι είχαμε ξεχασμένο από καιρό, όπως ανθρώπους ,συναισθήματα,ελεύθερο χρόνο. Αργότερα το συναίσθημα των εκτάκτων διακοπών μετατράπηκε σε συναισθήμα «κατ ΄οίκον περιοσμού» ώσπου από την βαριεμάρα φτάσαμε μέχρι ν ανακαλύψουμε σπιθαμή προς σπιθαμή έως και από τι υλικό ήταν φτιαγμένα τα ντουβάρια. Έτσι όσο περνούσαν οι μήνες η υπομονή μας σαν μπαλόνι φούσκωνε και ξεφούσκωνε ,αλλά τώρα πλέον είχε έρθει η ώρα του «μπαμ».εγκλοβισμένοι  πια εντός μας,άνεργοι οι περισσότεροι από εμάς και κάποιοι με τηλεργασία,με κενό στην ημερομηνία λήξης τούτης της παρωδίας ,που μπορεί στην αρχή να μας άρεσε ,αλλά πλέον ,ένα χρόνο μετά, βαλθήκαμε να τρώμε τις σάρκες μας ,ώσπου φτάσαμε στα σωθικά  μας. Τρυπώσαμε πολύ βαθιά ,εκεί στα θαμένα μας.Αρχίσαμε να σκαλίζουμε ματώνοντας εκ νέου παλιές πληγές,προχείρως κουκουλωμένες με ιδιοκατασκευες.Και αυτές ανέβλιζαν θυμό και μπαρούτι ,αναζητώντας μια διέξοδο να βγουν. Ομερτάδες και σιωπές που ανταλλάχτηκαν με τίμημα.Ώσπου άνοιξαν τα στόματα,τα φυμωμένα,τα καταπιεσμένα ,τα βουβά ,τα μπουκωμένα με εφιαλτικές ,ενοχικές αναμνήσεις.Εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι, θύτες και θύματα, όλοι επί σκηνής να δώσουν την καλύτερη παράσταση της ζωής τους. Να εξομολογηθούν, να μαρτυρήσουν, να αποκαλύψουν, να δικαιολογηθούν, να κλάψουν ,να μετανιώσουν ,να παραιτηθούν ,να ζητήσουν δημόσια συγνώμη ,να αρνηθούν, να αμυνθούν, να εξαφανιστούν, να αρρωστήσουν, να αποκαθηλωθούν. Όλοι οι προβολείς επάνω τους για μια ακόμη  λαϊκή δίκη ,με όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να ακονίζουν μαχαίρια .

  Αλήθεια, ηθοποιός είναι αυτός που ποιεί το ήθος; Αν ισχύει αυτό, όσοι αποκαλύφθηκαν αλλά και όσοι θα ακολουθήσουν ,γιατί η λίστα είναι μεγάλη ,φαίνεται ότι μπέρδεψαν την επαγγελματική τους ιδιότητα με την σεξουαλικότητα τους.. Πήραν τα γαλόνια τους και τα έκαναν μπαντιέρα ,υποκρινόμενοι με οσκαρική ερμηνεία το ρόλο του καταξιωμένου θιασάρχη ,σκηνοθέτη ,πρωταγωνιστή ή εκείνου του «άνδρα παλιάς κοπής»,αλλά ως πότε;

Είμαστε απόγονοι του Θεσπη,του Αισχύλου,του Σοφοκλή,του Ευριπίδη,του Αριστοφάνη του Μένανδρου,που το ανάστημα και το φως τους ,φτάνει ως κληρονομιά στα χέρια μας μέχρι και σήμερα,κάτι που φαίνεται ότι μπήκε στη λίστα των δεδομένων μας και ξεχάστηκε….. Γιατί όταν η αυλαία κατεβαίνει και οι προβολείς σβήνουν,όταν η αίθουσα αδειάζει και μια ένοχη σιωπή σκεπάζει τα πάντα ,είναι η ώρα που οι υπέρλαμπρες μάσκες  πέφτουν.Είναι επίσης η ώρα που πίσω από αυτή τη βελούδινη μπορντό κουρτίνα  ο πρωταγωνιστής παίρνει το ρόλο του θύτη και ο συμπρωταγωνιστής ή  ο δεύτερος ρόλος  αυτόν του θύματος...Μας έχουν μάθει από μικρά ότι οι" πρωτιές " θέλουν κόπο ,κάνεις όμως δε μας μίλησε για τον βουβό πόνο που οι ψυχές των θυμάτων πρέπει να υποστούν, με αντάλλαγμα μια θέση στη μαρκίζα,ή μια επιπλέον ατάκα ,εξασφαλίζοντας έτσι την αποδοχή,την αναγνώριση και το  χειροκρότημα.Γιατί ότι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός όπως και η σιωπή δεν είναι χρυσός , γιατί πίσω από κάθε σφραγισμένο στόμα  μπορεί να υπάρχει μια άδικη ενοχή ,εκείνη του θύματος που νομίζει οτι φταίει και πρέπει να σωπάσει..."

Ευτυχώς για όλους εμάς,όσο και να προσπαθήσουν κάποιοι να  αμαυρώσουν τον κλάδο, με τα σκοτάδια των ψυχών τους,  πάντα ο ηθοποιός θα είναι συνυφασμένος με το φως και τον πολιτισμό. Ήρθε λοιπόν η ώρα εκείνοι  οι λίγοι ,οι «γνώριμοι άγνωστοι»σε ποσότητα και ήθος να κρεμάσουν τα αξιώματά τους στα μανταλάκια και να μας "χαιρετήσουν  τον πλάτανο" επιτέλους!