ΣΕΜΠΡΕΒΙΒΑ ΖΩΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

 

"Νόμισα ότι έζησα,

μα ζωή δεν ήξερα τι σημαίνει..

Ρώτησα ,μα μου είπαν να σωπάσω.

Κοίταξα ολόγυρα και είδα σκιάχτρα ανθρώπινα σκυφτά,

φορτωμένα με βάρη διάφορα, να προχωρούν 

ακολουθώντας το γραμμένο.

"Αυτοί θα ξέρουν" σκέφτηκα και χώθηκα μέσα στο πλήθος.

Περπάτησα πολύ ....Κουράστηκα......

Κανένα φως....κανένα σημάδι......

Γύρισα πίσω μου και είδα την γραμμή να μεγαλώνει...

Μπροστά μου ο κόσμος λιγόστός.....

"Κοντεύουμε",μονολόγισα...."κάπου εδώ πρέπει να τελειώνει!"

Τριγύρω θάλασσα...

Κανείς δεν την κοιτά.Δηλιάζουν..

Κανείς δεν κολυμπά.Δεν ξέρουν.

Το ίδιο και γω,

φοβάμαι,γιατί φοβούνται ,

δεν γνωρίζω ,γιατί δεν γνωρίζουν .... 

Ακούω τα νερά της να με καλούν με το ονομά μου!

Δυστάζω..Τρομάζω...Κάνω να φύγω,

να συνεχίσω την χαραγμένη μου πορεία.

Μα η φωνή της τώρα δυναμώνει!!!

Με προσκαλεί ξανά!!

Κοντοστέκομαι.......

"Μην την ακούς!!!Προχώρα ,ακολούθα την ουρά ,είναι Μάγισσα!!!",

Μα εγώ διψάω ,καίγομαι!!!

Κάνω να μπω ,

να χαθώ στο κύμα και το απέραντο το μπλέ  της.. 

"Είσαι τρελλή!!!Δεν είναι σωστό!! Δεν πρέπει!!"

Ουρλιαξαν ξανά τα σκιάχτρα...

"Δεν με νοιάζει,αφήστε με!!!"ψέλλισα με όση ενέργεια  μου έιχε απομείνει...

"Σιχάθηκα αυτή την διαδρομή που με παέι όλο στα ίδια.

Κι αν χαθώ,

θα βρω ένα φάρο να με οδηγεί.

Κι αν νοιώσω μοναξιά,

θα ΄ρθούν τα ψαροπούλια να μου κάνουν συντροφιά.

Κι αν διψάσω ,

θα πάρω στις χούφτες μου νερό στο χρώμα του  γαλάζιου της,

να δροσιστώ.

Κι αν φοβηθώ ,

θα κατέβουν οι νεράιδες να με προστατέψουν .

Κι όταν χορτάσω απ όλα αυτά και πιάσω ΓΗ,

τότε θα μπορώ επιτέλους να σηκωθώ όρθια με τα χέρια ψηλά να πιάνουν ΟΥΡΑΝΟ και να φωνάξω δυνατά :

"SEMPREVIVA ,ΖΩΗ  ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!"

Απόσπασμα από το βιβλίο μου"SEMPREVIVA,ΖΩΉ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ"

\